Wauw ik ben op dit moment gewoon al halverwege mijn vrijwilligerswerk! Als ik tel in weekenden ben ik zelfs nog verder. Ik heb vier weekenden hier waarvan dit mijn derde al is! Ook wel jammer want de weekenden zijn de momenten waarop ik westers kan eten :P Maar vooral ook kan bijkomen want de dagen zijn lang en indrukwekkend.
Mijn eerste week bestond uit therapie met de special kids van 9 tot 10, helpen met theetijd, 10.30 tot 12.00 helpen bij de junior klas ( alle kinderen van basisschool leeftijd), theedrinken met de juf tot 12.30 om dan met kate pauze te houden tot 14.00 uur. Hierna therapie met de special kids of school als de arts uitliep met de out patiënten ( van buiten de kliniek), helpen met theetijd en dan naar de kleine kinderen van 15.30 tot 16.30 om daarna de kinderen naar de eetzaal te helpen voor avondeten.
Mijn tweede week ben ik in plaats van bij de special kids naar de fysioruimte gegaan voor therapietijd. Dit ook omdat Melissa en Louise ook gestart waren op APDK. We moesten de ruimtes wat verdelen. Doordat we met meer waren voelde ik me ook minder verantwoordelijk, want ik merkte in de eerste week al dat er overal hulp nodig was maar we met te weinig man waren. Er waren wel Spaanse meiden maar die zag ik maar af en toe. Bij de fysio zitten ruim 30 tot 40 kinderen. In totaal heeft APDK op dit moment rond de 50 kinderen. Er zijn ook een aantal kinderen die op bed liggen omdat ze net zijn geopereerd en de kleine kinderen die nog geen loopgips hebben dus alleen in de bedjes kunnen blijven.
Bij de fysio was het ook helpen met de spalken aan doen bij een paar kinderen en twee kinderen aanmoedigen om te lopen via de bar. Een kind zag ik nooit lopen maar Melissa ging er voor staan en aanmoedigen en de jongen liep gewoon drie keer op en neer! Zo zie je maar wat aanmoediging kan doen. Verder moeten de kinderen een heel uur lang dezelfde oefening doen. Een van de kinderen wordt aangesteld als de commandant zullen we maar zeggen. Deze zegt dingen als rechterbeen omhoog, wat naar beneden en rust! Dit vinden ze leuk en het klinkt zelfs als een soort liedje!
Maandag heb ik in plaats van in de ochtend op school te helpen meegeholpen in de gipskamer zoals op een foto te zien is bij het kopje APDK. De out patients hadden bezoekuur. Een meisje van 3 kreeg gips omdat ze hele erge o benen had. Op de foto zie je me een meisje vast houden, omdat ze heel bang was voor de zaag. Ze zagen een stukje gips weg en dan zetten ze haar voet een stukje rechter en gipsen het weer in. Beetje bij beetje proberen ze zo de voeten recht te zetten omdat die vaak naar binnen staan. Die dag kreeg ik van de juf te horen dat ze een week vrij had omdat ze op zoek moest naar een nieuwe nanny. Zij werkt fulltime dus heeft er een nodig voor de kinderen. Maar ze had Josef ( een puber) instructies geven hoe hij mij kon assisteren.. Uhm hoezo assisteren dacht ik. Ik ben meteen naar Kate gegaan, want dat leek me niet helemaal de bedoeling. De juf van de middelbare school klas had ook nog 2 dagen vrij! Dinsdag was er geen vervanging maar Kate regelde dat de kinderen in de ochtend naar de speeltuin konden. Gelukkig waren de Spaanse vrijwilligers er toen wel en een man die schoonmaakt en de kinderen helpt met naar de wc gaan.
In de middag hadden we dit geluk niet. Maar Josef had tekeningen en Louise zette alle kinderen 1 voor 1 aan tafel zodat ze aan de slag konden. Ik heb me op de middelbare school kids gericht. Zij wilde ook graag kleuren, want hun hebben dat niet meer op de middelbare. Hier in Afrika is de mentaliteit dat je moet leren, leren en nog eens leren wil je een goede opleiding krijgen. Kleuren mocht niet van Josef, want dat was niet zijn instructie. Toen hij weg was heb ik de kinderen pictonary geleerd. Ik tekende en zij raadde. Dit vonden ze geweldig! Ook heb ik ze geleerd om vliegtuigjes te vouwen. Als er dan toch geen leraar is kunnen zij net zo goed een dag rust nemen dacht ik.
Verder heeft Josef woensdag weer les gegeven aan de kleine kinderen. Hij dreunde met hen het alfabet op en alle andere Engelse woorden die aan de wand hingen. Dit deed hij heel goed! De kinderen vinden het ook leuk om na te zeggen. De middelbare school kinderen zijn gewend aan zelfstudie dus die hadden dat niet nodig. Ik ben ze wel gaan helpen en heel veel complimenten gaan geven. Je zag ze opfleuren!
Zo zijn de schooldagen ongeveer gegaan. In de middagen ben ik om 15.30 niet alleen bij de kleine kinderen geweest maar heb mijn tijd verdeeld met de andere kamers. Zo heb ik van de meiden de nagels gelakt en daar veel gekletst. Ook voelde ik me niet lekker waardoor ik ook lekker met ze ben gaan liggen op bed. Niet heel professioneel maar wel erg fijn! Donderdag heb ik nog een rondleiding gegeven aan de vrijwilligers van het doingoood huis. Zij kwamen kijken naar APDK en waren erg ontdaan. Hygiëne is er niet helemaal geweldig en dat roken/ zagen zij meteen. Door mijn verhalen kregen zij een beeld. Nu moet ik hierbij zeggen dat ik de organisatie niet geweldig vind, maar dat zonder APDK de kinderen helemaal geen kans hadden. Het is goed dat het er is, maar is zwaar onder de Europese maat. Zo lang wij als vrijwilligers dit blijven aangeven doet de organisatie er misschien iets mee. Gelukkig heb ik hier lang met Melissa en Kate over kunnen praten, want ik had er naast dat ik ziek was erg veel moeite mee. Vrijdag heb ik dan ook een dagje vrij genomen, maar ik geloof dat ik dat al had getypt! Vandaag ( zaterdag) heb ik lekker bij een hotel gelegen en ben naar de krokodillen farm gegaan. Hier zagen we erg veel krokodillen, maar ze deden niets dan stil liggen. Beetje jammer maar toch leuk om ze van zo dicht bij te zien! Ben zelfs met een baby krokodil op de foto geweest!
Foto's volgen nog! Mijn batterij is bijna op en wilde nog graag een verhaal posten van deze week.

liefs